«Дәстүр мен ғұрып» арнайы жоба шеңберінде «Дәстүрім-асыл қазынам» айдары. «Қыз өссе елдің көркі, гүл өссе жердің көркі»

Қазақ халқы қыз баланың тәрбиесіне қашанда ерекше мән берген. «Қыз» сөзі араб тілінен аударғанда «жібек» деген мағына береді, яғни әйел затының жібектей жұмсақ мінезді, инабатты болуына байланысты айтылады.

Анасы қызын есейгенше сыпайы, сүйкімді болуға, тұрмыс тіршілігін икемдей білуге, өнерлі болуға үйретіп, өмірге дайындайды.

Халқымыздың «Қызың өссе, қызы жақсымен ауылдас бол», «Қызға қырық үйден тыю» деген нақыл сөздері өмір тәжірибесінен алынғаны белгілі. Және де «Өнерсіз қыздан без, өнегесіз ұлдан без» деп тегін айтпаған.

Халқымызда қыз баланы ерекше еркелетіп, мәпелеп, құрметтеу дәстүрі қашанда жоғары болған. Оларды күлкісіне егіздеп шаштарына сыңғырлаған шашбау тағып, көз тимесін деген оймен, әшекейленген ашық түсті сәнді киімдер кигізген. Бір қыздың намысын бір рулы ел қорғаған.Әйелдер ерлерімен бірдей ел қорғау ісіне, мемлекеттік қызметке де араласқан.

Абай атамыздың «Ары бар, ақылы бар, ұяты бар ата-ананың қызынан қапы қалма» дегені баланың тәрбиесі оның ата-анасына да көп байланысты екенін айтып тұрғандай. Қыз тәрбиелі болса, келін өнегелі болады. Келін өнегелі болса, ана парасатты болады деген.

Қыздарымыз қыр гүліндей құлпырып, сүйкімді келін, ақылды ана, мейірімді де, бақытты жан болсын деп тілейік.