Бүгін қазақ поэзиясының құдіретті ақыны, жыр мұзбалағы Мұқағали Мақатаевтың туғанына 90 жыл!

Өлеңді ардақ тұтқан арда Алашқа осынау ақиық ақынның құрмет-қастері бөлек. Қарасазда туып, қазақтың ортақ ұлына айналған тұлға қанша дәуір алмасса да жаңа буынмен өлмес өлеңдері арқылы сырласып келеді. «Күпі киген қазақтың қара өлеңін, зерлі шекпен жауып өзіне қайтарған» болмысы ерек, тағдыры бөлек, болашақтың құрдасындай Мұқағали әлі талай жүректі тербей бермек. Оның поэзиясында тереңдік те, асқақтық та, ауыр қайғы мен тәтті мұң да, күйзеліс те, жігер-қайрат та, махаббат пен ғадауат та ғажап үйлесіммен жымдасып, оқыған адамды бейжай қалдырмайтын сиқыр бар.

Ол сезім пернесін тап басып жырлады, ол табиғатпен тілдесе алды, өмірдің тылсым сырларын құдіретті қаламымен ақтарып салды. Тірлігінде таяныш таппай өткенін өлеңіне айтты. Бастысы, құнтсыз өмір сүрсе де, арзан өлең жазған жоқ.

Мұқағали ғашықтарды әлдилеп, қайғылыны жұбатып, соқыр көзді жылатып, сүрінгенге дем берді.

Қаншама рухани дімкәс көңіл мұзбалақ жырларымен емделді! Қаншама талапкердің қолға қалам алуына түрткі болып, өлеңшілердің әліппесіне айналды. Жарқ еткен найзағайдай ғұмыр-сапары келте болғанымен, ол өлеңі арқылы ұлтының жүрегіне мәңгіліктің мұнарасын тұрғызып кетті. Сірә, тағдыры ақын тұлға үшін екі дүниеде де одан асқан бақыт жоқ шығар!

«Сәл ғана мызғып алып, қайта тұрам» деп өзі жырлағандай, өзі келмеске кеткенімен, оның жүрегінің лүпілі, тамырының бүлкілі, тылсым үні поэзиясынан естілді. Бесіктегі баладан белі еңкейген қартқа дейін жарыса оқитын жалынды ақынға ұласты. Күннің ең бірінші биік шыңдарға түсетіні секілді, қазақ өлең дегенде әуелі еске оралатын ұлы есімге айналды.

Қазыналы мұрасы шаң басқан архивтерден емес, қаймана жұрттың жүрегінің төрінен табылды. Мұқағали жарық әлемде ақырғы қазақ қалғанша жасайтын шоқтығы биік дегдар дарын екенін ешкім ешқашан жоққа шығара алмас...

Мұқағали Мақатаев Атырау-Алтай поэмасы.
Оқығандар Амангелді ауданы Қ.Әбенов атындағы Мәдениет үйінің өнерпаздары