1837 жылы 27 қыркүйекте Исатай бастаған қалың қол хан ордасын қамағанда Жәңгір хан Орданы тастап қашпақшы болған. Бірақ оның жанындағы билер әсіресе Шомбал би Жәңгірге қашуға болмайтынын айтып, оны тоқтатады.
Жәңгір қулыққа көшіп: «Тілектеріңді орындауға үш күн уақыт беріңдер»,- деп Исатайдан ұлықсат сұрайды. Оған Исатай сеніп, Орданы шаппайды. «Бұлар бізді алдап жүр, шауып кетелік», - деген Махамбеттің сөзіне де Исатай көнбейді. Осы кезде Орынборға астыртын хабар жіберіледі.
Орынбордан Гекке бастаған қарулы күш келіп хан әскеріне қосылады, соғыс басталып Исатай бастаған көтерілісшілер жеңіліс табады. Осы соғыста Исатай қаза табады. Исатайдың қапылыста жазым болғанына Махамбет «О, Нарында», «Тарланым», «Қызғыш құс» сияқты өлеңдерін толғай келіп, «Өкініш» деп күй тартыпты.
«Қызғыш құс» өлеңінде:
Ау, қызғыш құс, қызғыш құс,
Қанатың қатты, мойның бос.
Исатайдан айрылып,
Жалғыздықпен болдым дос.
Ау, қызғыш құс, қызғыш құс,
Ел қорғаған мен едім,
Сен де айрылдың көліңнен.
Аспанда ұшқан, қызғыш құс!
Сені көлден айырған –
Лашын құстың текпіні.
Мені елден айырған –
Хан Жәңгірдің екпіні.
Айтып-айтпай немене?
Құсалықпен өтті ғой,
Махамбеттің көп күні!
- деп толғаған («Ереуіл атқа ер салмай» Алматы «Жазушы» 1983.102 бет.).
