«Сағындырған әуендер» айдары Шәмші Қалдаяқовтың әні «Бақыт құшағында» - орындаған Мемлекеттік сыйлықтың иегері, Қазақстанның еңбек сіңірген қайраткері, Е. Өмірзақов атындағы Қостанай облыстық филармониясының жаңа басшысы Сүндет Байғожин.

Бақыт құшағында әні

Сөзі: Тұманбай Молдағалиевтікі, әні: Шәмші Қалдаяқовтікі
«Тағдыр екінші ұл сыйлағаннан кейін әкем анама «Бақыт құшағында» әнін арнады. Анам бұл өлеңді тыңдаған сайын өзін шексіз бақытты сезінеді,– дейді сазгердың ұлы Мұхтар Қалдаяқов.

Осы бір тамаша ән туралы халқымыздың біртуар азаматы, аса көрнекті мемлекет және қоғам қайраткері Дінмұхамед Ахметұлы Қонаев өзінің естелігінде: «...Дели! ...он жеті жыл бойы тәуелсіз үнді елінің көшін бастаған Нерудің сүйікті астанасы. Халқының бақыты үшін тер төккен сондай күрескер жанның сүйікті қызы Индира Ганди үнді халқына тән ашық-жарқын көңілмен, сән-салтанатымен, ән-жырымен қарсы алды. Ән-би галереясынан Шәмші Қалдаяқовтың «Бақыт құшағында» деп аталатын әнін естігенімде көзіме еріксіз жас үйірілді. Аэропортқа жиналған елде есеп жоқ. Құшақтары гүлге толған сан мыңдаған үндер толқындай тербетіліп, қазақ әнін қалықтата салғанда, олар түгел қазақ болып кеткендей көрінді. Мен үшін бұдан асқан сый, бұдан асқан қуаныш жоқ еді. Дәл осындай рухани ләззатты бұрын-соңды сезінген емеcпін. Бұл жолы қазақ әні Үндістан аспанында шырқалған тұста үш рет: «Тәубе! Тәубе! Тәубе» дедім. ...Осы сапардан оралысымен Шәмшіні іздестіре бастадым. Ол өз алдына бір әңгіме», - деп айтқан екен.

Әйгілі өнерпаз-сазгер, қаламгер Мұхаметжан Рүстемов Шәмші ағаның Д.А. Қонаевтың қабылдауында болғаны жайлы әсерлі кездесуді сазгердің өз аузынан естігенін еске түсірді: «Алдын ала белгіленген күні Нұрағаң (Нұрғиса Тілендиев) екеуміз патшамыздың қабылдауына бардық. Қабылдау бөлмесінде көп аялдамадық, тез қабылдады. Отырған жері, құдай сақтасын, кең сарайдай үлкен екен. Аға төрдегі орнынан тұрып, алдымыздан шығып қарсы алды. Аяқ-қолым дірілдемегенмен, қатты толқыдым. Қанша дегенмен, патшаның аты - патша ғой. Оның үстіне ағайдың өзі - зор денелі, аса келбетті кісі. Мен оның қасында киіктің лағындаймын...Біз жайғасып отырып аман-саулық сұрасқан соң, аға орнына отырмай, олай-бұлай асықпай-саспай жүріп, әңгімесін бастады:
«Қарағым Шәмші, мен республиканың облыстарын жиі аралаймын. Көршілес республикаларда, шетелдерде де ауық-ауық боламын. Сол концерттерде сенің әндерің көп айтылатынын байқадым. Қазақ композиторларының ішінде әні ең көп тараған сен боларсың. Оны мен де үлкен мақтаныш тұтамын. Сондықтан сенімен жүзбе-жүз көрісіп, танысайыншы деп әдейі шақыртып едім, - деп әңгімесін әрі қарай жалғады...
- Қазір қайда тұрасың? Не тілегің бар? - деді патшамыз маған қарап. Алматының шетіндегі шағын ауданда екі бөлмелі үйде төрт жан тұрып жатқанымызды айттым да, атақ түгілі қолымда консерватория бітірді деген дипломның жоқ екендігі туралы ләм демедім. Оны айтуға арым бармады. Өйткені, менің алдымдағы Бекен Жамақаев, Әбілахат ( «Ахат аға» дейтін) Еспаев сынды дарынды ағаларым да ешнәрсеге ие бола алмай күн кешіп жүр ғой деп ойладым.

- Шәмші, Министрлер Кеңесі Ленин даңғылы бойында үй салдырып жатыр. Содан үш бөлмелі үй бергізем, - деді аға. Рахметімді айттым. Қабылдау бітті. Аға бізді бөлменің есігінің алдына дейін шығарып салып, қоштасты... Сонан он, он бес күн өткенде Министрлер Кеңесінің бір қызметкері үйге келіп, үш бөлмелі пәтердің кілтін табыс етті. Сондай тапсырма болған болуы керек...» деп Шәкең сөзін аяқтады, - дейді Мұхаметжан ағай.