Әсия Беркенованың шығармашылық әлемі – өмірдің өзі секілді кең де терең. Оның жырларынан қазақ әйеліне тән мейірім мен нәзіктік, аналық шуақ пен елге деген перзенттік сүйіспеншілік айқын сезіледі. Ақын үшін өлең – тек көркем сөз емес, жүрек лүпілі, рухани дем, өмір мәнін айқындайтын сырлы әлем.
Оның поэзиясында туған жерге деген махаббат, адам мен табиғаттың біртұтастығы, рухани тазалық пен ар-намысты сақтау тақырыптары ерекше орын алады. «Жердің иісі – ананың иісі», – деп жырлаған ақын туған өлкесін жыр арқылы мәңгілікке айналдырды. Қостанайдың кең даласы, Есіл мен Торғайдың тынысы, еңбекқор халықтың бейнесі – бәрі де оның поэтикалық көркемдік жүйесінің өзегіне айналған.
Әсия Беркенованың өлеңдерінен адамның ішкі әлеміне үңілу, өмір мен өлімнің, қуаныш пен мұңның философиялық мәнін ашуға деген талпыныс байқалады. Ол поэзияны өмірдің жалғасы деп біледі. Сол себепті оның әрбір өлеңі – шындық пен сезімнің, ой мен сырдың тоғысқан тұсы.
Ақынның өлеңдері нәзік лиризммен қатар азаматтық үнге де толы. Ол елдің бірлігі, тіл мен дәстүрдің сақталуы, ұлт рухының биіктігі жөнінде толғанады. Өлең мен өмірді егіз ұғым деп қабылдаған Әсияның жырлары – бүгінгі оқырманға рухани күш беріп, болашақ ұрпаққа ұлттық сана мен сүйіспеншіліктің терең үлгісін қалдырады.
------------
