(Талант пен табандылықтың тарихы)
Ақын болу – Тәңір сыйы. Ал халық ақыны атану – елдің мойындауы, жүректен шыққан жырдың халық жүрегіне жеткенінің дәлелі. Әсия Әйіпқызы Беркенованың шығармашылық жолы – осындай үлкен еңбектің, адалдық пен табандылықтың айғағы.
1980–1990 жылдары қазақ айтысы қайта түлеген дәуір еді. Сол кезеңде Әсия ақын сахнаға өзіндік үнімен, нәзік те өткір ойымен, терең танымымен келді. Ол айтыс өнеріне тек сөз сайысы деп емес, рухани майдан, елдің намысы мен тілінің қорғаны деп қарады.
Әсия Беркенова әр айтыста халықтың сөзін сөйлеп, елдің мұңын жырлады. Ол әлеуметтік мәселелерден бастап, ұлттық тіл мен рух, әйелдің қоғамдағы орны, ұрпақ тәрбиесі секілді тақырыптарды батыл көтерді. Сол арқылы оның есімі ел аузында жүрген санаулы ақындардың қатарынан ойып орын алды.
Сахнадағы әрбір сөзі, әр шумағы – шындық пен сезімнің түйіні. Ол айтыс кезінде қарсыласын ренжітпей, бірақ шындықты дәл айтып, әділдік жолында тайсалмайтын ақын ретінде есте қалды.
1980-жылдардың соңында республика көлеміндегі үлкен айтыстарда жиі жеңіске жетіп, ел құрметіне бөленді. Оның шынайы өнері мен халықтық болмысы үшін 1990 жылы оған «Қазақ ССР-нің халық ақыны» атағы берілді. Бұл – тек жеке жетістік емес, бүкіл Қостанай өңірі үшін үлкен мақтаныш еді.
Бұл атақ – Әсия ақынның көп жылғы еңбегіне, өнердегі тазалығы мен рухани биігіне берілген әділ баға. Ол өз шығармашылығында айтысты мектепке айналдырып, кейінгі буынға жол көрсетті.
Бүгінде шәкірттері мен ізбасарлары «Халық ақыны» атағын тек құрмет белгісі емес, рух пен адалдықтың символы ретінде көреді. Әсия Әйіпқызының өмір жолы – өнердің, еңбек пен рухтың жеңісінің тарихы.
------------
