Пьеса оқиғасы өткен ғасырдың 20 жылдардың аяғындағы Міржақып Дулатұлын соңғы тұтқындау сәтінен басталады. (1 көрініс)
Осыдан кейін оның Москвадағы Бутырка түрмесінде жалғыз адамдық камерада отырған сәті бейнелеген. Ол сөздерді ұмытпау және ойлау процесі тоқырап қалмау үшін қара наннан шахмат фигураларын жасап, өзімен өзі ойнады, өзімен-өзі сөйлеседі, бір сәт өзі білетін өлеңдерді жатқа айтса, енді бірде алаш көсемдері Әлихан мен Ахметтің ұлағат сөздерін есіне түсіреді. Бұл көріністе Ахмет пен Әлихан сахнадан көрініс береді. (2 көрініс)
Бұдан кейін тергеушінің сауалдарына жауап беріп, нәтижесінде ол 10 жылға жер аудардыларды. (3 көрініс)
Осы жерден бастап оның Карелия жеріндегі өмірі: ондағы фельшер болып қызмет атқарған сәті, орыс тілін білмейтін түркі тілдес бауырларды тіл білмегені үшін ұрып соғу, жәбірлеуден құтқару үшін орыс-түркі сөздігін жасағаны және оны түркі тілдес тұтқындардың оқып-үйрену сәті суреттеледі. (4 көрініс)
Осы Карелия жерінде жүріп Міржақып Қазақстаннан келген жас қазақ жігітімен кездеседі (4 - көрістің жалғасы), қоштасарда жас жігіттінң «Аға, елге аман қайтыңыз» деген сөзінен кейін, туған еліне, ата-мекен жеріне, отбасына деген сағынышы оянып өткен күндерді, Ғайнижамал екеуінің тағдырларын жұптастыратын сонау бақытты шағы көз алдында көлбейді...(4- көріністің жалғасы)
Фельшерге кезекті бір емделуші келеді, ол негізі Франциядан сауда кемесімен Мұстафа Шоқайдың тапсырмасымен Міржақыпты шетелге алып кетуге келген кісі болып шығады. Бірақ, егер қашып кетсем жанұяма, жақындарыма қырсығым тиеді-ау, және ол жақта жүріп елге еш көмегім де болмас ниетпен Міржақып бармай қалады. (5- көрініс)
Сол жылдары қазақ халқы зобалаң зұлымдық, нәубат заманды басынан кешіп жатқаны сахнада көрініс береді. Осы кезде елге жанашырлық танытар жандардың болмауы Міржақыптың «Қайда едің өлеңінен» көрініс табады. (6 көрініс)
7- көрініс. Соңында бүгінгі күннің келбеті. (Осыны режиссермен талқылау керек)
Міржақыптың дауысымен «Ояндың екен қазағым?» шумақтары оқылады. Әлде бұлыңғыр тұман ішінен өзінің бейнесі көрінуі керек пе, мұны да режиссерлармен ақылдасу керек.
Пьеса мына сөздермен аяқталады:
Артыңда қалып аза күн
Ұмыт та болсын азабың.
Айтып та айтпай не керек
Болшаққа сәулелі:
Жоғыңның бәрін табуға
Еншіңді толық алуға
Мәңгілік ел боп қалуға
Ояндың ба екен, қазағым?
...Ояндың ба енді, Қазағым?
Әбутәліп ӘМІР